Archiwa: Kulinaria - Bałkany według Rudej

Kategoria: Kulinaria

Karczma Balkanska Dusza

Czy Karczma Bałkańska Dusza ma bałkańską duszę?

Brak komentarzy Bałkańskie sprawy Kulinaria

Przetestowaliśmy kolejną bałkańską restaurację w Warszawie.

Czytaj artykuł

balkanito

Bałkańskie przetwory na polskich stołach. Balkanito

2 komentarze Kulinaria

Gdzie możecie znaleźć duży wybór bałkańskich przetworów i produktów? Sprawdźcie Balkanito!

Czytaj artykuł

banica

Banica, tarator i spanać – trzy bałkańskie, wege przepisy, które zawsze Wam wyjdą

10 komentarzy Kulinaria

Tęsknicie za Bałkanami? To je sobie ugotujcie!

Czytaj artykuł

Balkan Grill – bałkańska kuchnia dla mięsożerców (i nie tylko)

Brak komentarzy Kulinaria

Balkan Grill to idealne miejsce, jeśli lubicie grillowane mięsa, podawane na różne sposoby.

Czytaj artykuł

Restauracja Munja

Restauracja Munja – grillowana, adriatycka kuchnia

Brak komentarzy Kulinaria

Adriatycka kuchnia w sercu Warszawy.

Czytaj artykuł

Pod Parasolami

Pod Parasolami – nieoczywista, bałkańska restauracja

Brak komentarzy Kulinaria

Pod Parasolami to kolejne, bałkańska restauracja w stolicy, jaką mieliśmy okazję przetestować.

Czytaj artykuł

Restauracja Na Bałkany

Restauracja Na Bałkany, czyli bałkańska kuchnia w nowoczesnym wydaniu

Brak komentarzy Kulinaria

Na Bałkany to stosunkowo nowy, bałkański punkt na kulinarnej mapie Warszawy.

Czytaj artykuł

słoweńska kuchnia

Słoweńska kuchnia, czyli absolutna mieszanka smaków

Brak komentarzy Kulinaria Słowenia

Słoweńska kuchnia to absolutny miks najróżniejszych smaków.

Czytaj artykuł

Bułgarska kuchnia

Bułgarska kuchnia – idealny wybór dla wegetarian

Brak komentarzy Bułgaria Kulinaria

Bułgarska kuchnia to idealna propozycja dla wszystkich wegetarian. Przekonajcie się dlaczego!

Czytaj artykuł

Restauracja Montenegro

Restauracja Montenegro w Łodzi – Kuchenne Rewolucje po bałkańsku

Brak komentarzy Kulinaria

Restauracja Montenegro w Łodzi to kolejne bałkańskie miejsce na mapie Polski, jakie udało nam się odwiedzić.

Czytaj artykuł

O nas

Najpopularniejsze

gory stolowe

Góry Stołowe – najbardziej widokowe i najciekawsze trasy piesze

Gruzja w Zimie

Dlaczego warto wybrać się do Gruzji w zimie?

Słowenia

Słowenia – 6 powodów, dla których moglibyśmy tam zamieszkać

Karczma Balkanska Dusza

Czy Karczma Bałkańska Dusza ma bałkańską duszę?

kloszkowce plaza

Velo Czorsztyn – na rowerach wokół jeziora i dwóch zamków

Czy moglibyśmy zamieszkać w Sarajewie na stałe lub na dłużej?

Termalna Rivijera Ilidža

Termalna Rivijera Ilidža – lato w środku zimy

Majówka

Bałkańska Majówka, czyli garść pomysłów na długi weekend majowy

Zapraszamy

O nas

Skorzystaj z

Subskrybuj, polub, odwiedź

Najpopularniejsze

gory stolowe

Góry Stołowe – najbardziej widokowe i najciekawsze trasy piesze

Gruzja w Zimie

Dlaczego warto wybrać się do Gruzji w zimie?

Słowenia

Słowenia – 6 powodów, dla których moglibyśmy tam zamieszkać

Karczma Balkanska Dusza

Czy Karczma Bałkańska Dusza ma bałkańską duszę?

kloszkowce plaza

Velo Czorsztyn – na rowerach wokół jeziora i dwóch zamków

Czy moglibyśmy zamieszkać w Sarajewie na stałe lub na dłużej?

Partnerzy

Zanim zaczęłam jeździć na Bałkany, sporo czas

Zanim zaczęłam jeździć na Bałkany, sporo czasu spędzałam na Słowacji. Wypady w tamtejsze góry zawsze były dla mnie niesamowitą odskocznią od polskich, zatłoczonych szlaków. Jeśli chciałam pobyć w ciszy i spokoju, wtedy jechałam do naszych południowych sąsiadów. W 2010 roku, zanim ruszyłam do Bułgarii i Czarnogóry kilka razy wpadłam do Słowacji. W ogóle 2010 był u mnie najbardziej górskim rokiem w całym życiu. Wtedy praktycznie co tydzień lub dwa wędrowałam albo po Tatrach, albo po Beskidach, albo po Małej czy Wielkiej Fatrze. A dodam, że cały czas mieszkałam wtedy i studiowałam w Warszawie. Pamiętam moje ulubione połączenie realizowane przez Polonusa. Ze stolicy wyjeżdżało się ok. 22-23, a na rano byłam w Zakopanem. Szybka przesiadka do busa i albo lądowałam w Kuźnicach, albo gdziekolwiek indziej. Byleby tylko w Zakopcu nie siedzieć za długo. Na Słowację zwykle śmigałam ze znajomymi. Nocowanie pod namiotem w czasie szalejącej nad Niżnymi Tatrami burzy było... niezapomnianym doświadczeniem. Podobnie, jak nocleg (również pod namiotem) przy temp. -20/25 w Małej Fatrze. Wtedy doświadczyłam ekstremalnego odwodnienia. Zamarzły nam wszystkie napoje, jakie mieliśmy ze sobą (o ugotowaniu czegokolwiek też praktycznie nie było mowy), a ja idąc później do schroniska byłam tam odwodniona, że zaczęłam jeść śnieg. Oczywiście było to kompletną głupotą, ale nie byłam się w stanie opanować. Te słowackie wędrówki mimo wszystko obfitowały jednak w bardziej pozytywne wydarzenia, jak najpiękniejsze wschody i zachody słońca, wędrówkę w towarzystwie ciekawskich kozic czy śpiewanie "Wish you were here" Pink Floydów w jednym ze schronisk. Dlatego Słowację darzę ogromnym sentymentem. I czerpałam garściami z naszego ostatniego pobytu w tym kraju i kolejnych, górskich wędrówek. I co? Znów zaliczyłam kilka powrotów. Chyba ciężko u mnie wyłączyć syndrom bumerangu i wracania do raz już odwiedzonych miejsc. Też tak macie? ;)

Górska turystyka zimowa rządzi się swoimi prawa

Górska turystyka zimowa rządzi się swoimi prawami. Prawami, które mogą zaważyć na naszym bezpieczeństwie i komforcie wędrowania po ośnieżonych czy oblodzonych szlakach. Podczas naszego ostatniego wypadu w słowackie góry warunki były w większości przypadku naprawdę dobre. Nie zmienia to faktu, że jednego dnia zdecydowałam się przywdziać raczki od @nortecmicrocrampons i @pakerpl , by pewniej i szybciej pokonać mocno wyślizganą, stromą trasę wiodącą na Poludnicę - pewien niepozorny, ale bardzo widokowy szczyt w Tatrach Niżnych. Raczki nigdy nie zastąpią raków, w szczególności w trudniejszym i bardziej wymagającym terenie. Ale z pewnością mogą uratować nam tyłek tam, gdzie maszerując w samych butach ryzykujemy poślizgnięcie i upadek. Są lekkie, szybko się je zakłada, można je spokojnie dopasować do różnego typu obuwia. Jeśli więc planujecie wędrówki po niższych górach, wtedy obowiązkowo powinny się znaleźć w Waszym plecaku, a docelowo również na nogach. Ale na raczki też trzeba uważać. ;) Kiedy szliśmy na Poludnicę nagle, na szlaku znaleźliśmy... Słowaczkę, która padła jak długa na ścieżkę, ponieważ jeden z jej raczków zaczepił się o haczyk w bucie. Jej towarzyszki dostały napadu śmiechu i nie były w stanie jej pomóc wyplątać się z raczkowej zasadzki. W efekcie, oboje z Markiem musieliśmy jej pomóc, bo ona sama również nie potrafiła uwolnić swoich nóg by móc ruszyć w dalszą drogę. Więc jak widać - w raczkach też trzeba się nauczyć chodzić. ;)

#reklama

Chodzicie po górach w zimie? Dziś, wysiadając z

Chodzicie po górach w zimie? Dziś, wysiadając z auta przed trekkingiem po Wielkiej Fatrze, przez moją głowę przemknęła mi myśl: "Ruda, po co ci to? Mogłabyś siedzieć sobie w ciepełku, pić grzane wino i oddawać się błogiemu lenistwu". Szybko oczywiście przegoniłam tę myśl, ale podczas wędrówki po Wielkotatrzańskiej Magistrali miałam momenty zwątpienia. Źle znoszę zimno. Mogę być ubrana jak na podbój Bieguna Północnego, a i tak będą mi marznąć palce u rąk. I to marznąć tak, że chce mi się wyć z bólu. A czasem nawet i wyję, jak nie ma nikogo na szlaku. Na szczęście jestem w stanie nad tym zapanować i mimo doskwierającego zimna czerpać radość z górskich wędrówek. A długi weekend na Słowacji był (w sumie nadal jest) strzałem w dziesiątkę. Trafiliśmy na dobrą pogodę i naprawdę niezłe warunki (choć nie można jeszcze mówić o prawdziwej, bardzo śnieżnej zimie). W Wielką Fatrę wróciłam po 12-letniej przerwie. Za pierwszym razem byłam tam w czerwcu, gdy całe pasmo wyglądało jak tapeta Windowsa - zielone polany i intensywny błękit nieba z kilkoma, białymi obłoczkami. Wielka Fatra w nieco bardziej zimowym wydaniu też jest rewelacyjna. I co najważniejsze, udało nam się nią cieszyć bez towarzystwa dużej ilości turystów. Tych było w sumie niewielu. Jedno jest pewne - będziemy tu jeszcze wracać.

Witajcie w nowym roku! Czas na małe podsumowanie

Witajcie w nowym roku! Czas na małe podsumowanie ostatnich 365 dni. Jaki był rok 2021? Cóż, z jednej strony całkiem niezły, z drugiej miał takie momenty, że mógłby się ogarnąć. Pod kątem podróżniczym sporo się działo. Zimę poświęciliśmy na wypady w polskie góry. Wiosna to wspólna podróż do Serbii, Bułgarii i Grecji. W sierpniu poleciałam z teściową na Korfu, natomiast we wrześniu razem z Markiem wybraliśmy się do Słowenii. W październiku, ponownie wraz z teściową, udałyśmy się w podróż. Tym razem do Macedonii Północnej. 2021 był też mocno aktywnym czasem. Przebiegłam prawie 1000 km, natomiast na rowerze wykręciłam ok. 2300 km. Oprócz tego dużo spacerowałam z naszymi psiakami. W 2021 musiałam też mocniej skupić się na moim zdrowiu, które okazało się być odrobinę nadwyrężone. Przede mną jeszcze sporo diagnostyki i różnych działań, ale oby było lepiej. Pod koniec roku okazało się, że również Gumiś jest chory i na to podobną chorobę do mojej. W 2021 udało mi się również przeczytać sporo książek, wydać trzy przewodniki oraz obejrzeć kilka niezłych filmów i seriali. Podsumowując: nie było źle, ale zawsze mogłoby być jeszcze lepiej. Czego mocno oczekuję od 2022 roku.
A jak tam Wasze podsumowanie?

I znów Gumiś zdominował mój feed. Ale z drugie

I znów Gumiś zdominował mój feed. Ale z drugiej strony, mocno na to zasługuje. W szczególności pod koniec roku, gdy okazało się, że dopadła go podobna choroba, co i mnie. Czy wiedzieliście, że psy mogą chorować na... niedoczynność tarczycy? Okazuje się, że tak. A diagnostyka do prostych nie należy. Z perspektywy czasu dostrzegamy objawy, które już od jakiegoś czasu wskazywały, że Gumiś ma problemy ze zdrowiem, ale zrzucaliśmy je na karb jego natury oraz choroby, którą przeszedł ponad rok temu (dirofilarioza - robaczyca serca).

Zatem moja oddolna kampania, by badać się regularnie, zaczyna zataczać nowe kręgi. I zachęcam do tego, żebyście nie tylko sami się badali, ale również większą uwagę zwracali na Wasze zwierzaki. Po tym, jak zrobiliśmy Gumisiowi badania krwi, okazało się, że nie tylko hormony tarczycy ma zaburzone, ale również inne parametry (które prawdopodobnie są też zależne od tarczycy). Na szczęście leki i dieta powinny szybko przynieść pierwsze efekty. Natomiast mocno ubolewam nad tym, że przynajmniej na czas jakiś straciłam kumpla do wspólnych biegów. Ale zdrowie Gumisława jest ważniejsze niż nasze wspólne treningi. :)

Instagram