Zimowy snowcat freeride w Macedonii

Jeśli myślimy o wyjeździe na narty, to Bałkany raczej nie są pierwszą destynacją, która nam przychodzi do głowy. A sama Macedonia kojarzy się raczej z gorącym latem. Jednak są takie osoby, jak np. ja, które specjalnie szukają właśnie tych mało odwiedzanych miejsc. Przede wszystkim gwarantują one zimą ogromne połacie nienaruszonego śniegu, na którym osobiście będzie można postawić swój własny ślad. W Macedonii działają już od dawna wyspecjalizowane firmy, które zabierają freeriderów specjalnie przygotowanymi ratrakami na poszukiwania dziewiczych zjazdów. W końcu, w połowie marca 2019 roku, dzięki zaprzyjaźnionej z nami firmie Enjoy Balkans, nadarzyła mi się okazja, aby wziąć udział w snowcat freeride w Macedonii.

O co w tym chodzi i czym jest snowcat freeride w Macedonii?

Przede wszystkim w całej zabawie chodzi o to, by dotrzeć w miejsca, które nie są dostępne z wyciągów. Ratrak, który sam w sobie jest maszyną przygotowaną specjalnie do pokonywania ośnieżonych stoków, po dołożeniu specjalnej kabiny pasażerskiej, staje się idealnym pojazdem, dzięki któremu możemy bez trudu penetrować ogromny obszar gór. Idea to zrodziła się jako nieco bardziej przyziemna i zdecydowanie tańsza alternatywa dla tzw „Heli Skiingu” (latania na narty helikopterem). W stosunku do helikoptera prędkość przemieszczania się jest wolniejsza. Ale za to cała logistyka jest dużo prostsza, oraz ratrakom nie straszne są zamiecie śnieżne czy silne wiatry.

Gdzie na snowcat freeride w Macedonii?

Prawdziwym królestwem dającym duży popis do działania ratrakom jest pasmo gór Szar Planina, rozciągające się w północno-zachodniej części Macedonii. Bazą wypadową do wycieczek jest Popova Sapka, czyli jeden z większych Macedońskich kurortów narciarskich. To tu, na wysokości ponad 1700 m n.p.m. usytuowany jest komfortowy czterogwiazdkowy hotel, na którego parkingu stał zaparkowany specjalny ratrak.

Jak wygląda snowcat freeride w Macedonii?

W tak wymagającym terenie jeździmy oczywiście grupą. W ratraku mieści się do 16 osób, w tym kierowca i co najmniej dwóch przewodników. Zbiórka o godzinie 8:45. Sprawdzenie sprzętu narciarskiego oraz lawinowego. O 9 wyruszamy w góry. Teren do zjazdu zawsze wybiera nasz główny przewodnik Mihail (Mićka). Każdego dnia na bieżąco ocenia on warunki pogodowe, by wybrać jak najciekawsze miejsca z najlepszym dostępnym śniegiem. Oczywiście jednocześnie uwzględniając zagrożenie lawinowe oraz możliwości i umiejętności grupy. Drugi przewodnik, zwykle jadący jako ostatni, pilnuje aby nikt nie odłączył się od grupy oraz by wszyscy cali i zdrowi zjechali na dół. Teren dostępny dla ratraka jest  ogromny. Ilość dolin i szczytów jakie zdobyliśmy zaledwie w ciągu 3 dni jest naprawdę imponująca, a w najwyższym punkcie osiągnęliśmy wysokość 2567 m n.p.m..

Ile trwa?

Spędzamy cały dzień w górach i do hotelu wracamy dopiero ok. godziny 16. Czasem nawet później. W ciągu dnia robimy 10-15 zjazdów, najczęściej każdy w innym miejscu. Po to, aby za każdym razem trafić na nienaruszony śnieg. Moja grupa zjeżdżała na nartach powyżej 4000 metrów przewyższenia dziennie. W sumie przez 3 dni zrobiliśmy ponad 100 km dystansu po górach. Najbardziej ambitne grupy potrafią pokonać nawet ponad 6000 m przewyższenia dziennie. W połowie dnia jest jedna dłuższa przerwa na lunch, serwowany na łonie natury.

Dla kogo snowcat freeride w Macedonii?

Jeśli lubisz jeździć poza przygotowanymi trasami, to zdecydowanie jest to opcja dla Ciebie. Owszem, musisz posiadać jakieś doświadczenie w tym temacie, ale teren wokół Popovej Sapki  jest na tyle rozległy, że oferuje opcje praktycznie dla każdego. Zaczynając od łagodnych, bardzo szerokich polan, na których absolutnie nie ma żadnych przeszkód, przez lasy i bardziej strome zbocza urozmaicone uskokami, aż po wąskie i strome żleby. Wszystko jest kwestią wybrania odpowiedniej grupy i ustaleń z przewodnikiem. Ale prawda jest taka, że snowcat freeride w Macedonii wcale nie jest opcją tylko i wyłącznie dla nakręconych małolatów, którzy chcą robić dziwne rzeczy. Dla przykładu, w mojej grupie byłem jednym z młodszych. Najstarszy narciarz z Austrii, który dzielnie i z uśmiechem na twarzy zjeżdżał wszystkimi liniami, miał 78 (!!!) lat.

Moje wrażenia

Oczekiwania vs. rzeczywistość

Nie będę ukrywał, że już od jakiegoś czasu chciałem wziąć udział w takim wyjeździe i miałem co do niego wysokie oczekiwania. Z pełnym spokojem mogę teraz powiedzieć, że udało się je spełnić i to z nawiązką. Największe wrażenie zrobił na mnie z pewnością ogrom terenu, do którego ratrak jest w stanie dojechać. Wcześniej spotkałem się z opinią, że ratrak na pewno może wjechać tylko po kilku wytyczonych trasach. Że dociera tylko w parę konkretnych miejsc i nie zapewni aż takiej różnorodności zjazdów. Prawda jest jednak taka, że szczególnie ostatniego dnia zrobiliśmy w sumie powyżej 40 km po górach, przejeżdżając przez parę szczytów mających powyżej 2500 m n.p.m. Zjeżdżaliśmy również z przełęczy pod najwyższym szczytem całego pasma, czyli spod Titov Vrh.  Dotarliśmy też ratrakiem do samej granicy z Kosowem. Dodatkowo, był to zupełnie inny rejon niż ten, na którym jeździliśmy przez poprzednie dwa dni. Ilość różnych zjazdów dostępnych ratrakiem jest tam naprawdę ogromna, a i zbocza jakie jest on w stanie pokonać też są imponujące. Poniższa mapa pokazuje poczynania mojej grupy.

Ratrak

Co do samego transportu, to na samym początku odniosłem wrażenie, że ratrak jest bardzo powolny. Jednak z czasem zorientowałem się, że jazda nim do góry mijała bardzo szybko, pozwalała na krótką regenerację i podziwianie widoków. Kabina była na tyle wygodna, że nawet przy maksymalnej ilości osób nie było ścisku. Dodatkowo, można tam było zostawić część rzeczy, by nie musieć zjeżdżać z wyładowanym plecakiem. Organizacyjnie, po dotarciu do określonego punktu wszyscy wysiadali i jak najszybciej zabierali swój sprzęt, by ratrak mógł od razu ruszyć w dół. Gdy on już jechał w ustalone, kolejne miejsce zbiórki, to grupa w tym czasie przygotowywała się do zjazdu oraz omawiała najlepsze możliwe linie. Zanim wszyscy zebrali się na dole, to ratrak najczęściej już na nas czekał.

Trasy

Kolejną ważną rzeczą na wyjeździe tego typu jest dobór linii. Tutaj widać było duży profesjonalizm oraz bardzo dokładną znajomość terenu. Nasz główny przewodnik jeździ po tych górach już prawie od 10 lat i zna je jak własną kieszeń. Najlepiej było to widać po tym, jak drugiego i trzeciego dnia temperatury w ciągu dnia znacząco wzrosły, do tego doszedł silny wiatr. Pomimo tego, że prawie wszędzie śnieg zrobił się ciężki i mniej przyjemny do jazdy, to nawet pod koniec udało się odnaleźć zagłębienie w którym ukryta była warstwa bardzo przyjemnego śniegu. Jak potem przyznał sam nasz przewodnik prawie nigdy nie zakłada z góry planu zjazdów na następny dzień. Zawsze wszystko zależy od wielu czynników i zawsze konkretne linie do zjazdu wybiera dopiero podczas podróży ratrakiem w górę. Podczas tego konkretnego wyjazdu byłem doczepiony do grupy, która raczej trzymała się tych prostszych z dostępnych linii, ale i tak zabawa była przednia, a w końcu przede wszystkim chodzi o to żeby każdy był zadowolony. Liczę jednak też, że w przyszłości będę miał okazję spróbować swoich sił na bardziej stromych stokach oraz ciekawych żlebach.

Sprzęt

Jeśli posiadasz swój sprzęt do tego typu jazdy, to oczywiście możesz zabrać go ze sobą. Jeśli nie, to na miejscu jesteś w stanie wypożyczyć praktycznie pełny ekwipunek. Ja osobiście wziąłem ze sobą tylko buty narciarskie, kask oraz ubrania. Do wypożyczenia są odpowiednie narty i kije. Każdy uczestnik musi posiadać detektor oraz plecak lawinowy. Jeśli nie masz swoich, to również wypożyczysz je na miejscu.

Wyżywienie

W pakiecie wyjazdu wliczone jest pełne wyżywienie, czyli duże i dobre śniadanie w hotelu, potem lunch serwowany w górach, a wieczorem po powrocie trzydaniowa obiadokolacja. Każdy posiłek również dostępny w opcji wegetariańskiej.

Noclegi

Hotel Scardus to dość nowy i bardzo dobrze wyposażony czterogwiazdkowy obiekt. Pokoje od małych 2-osobowych, aż po większe apartamenty z aneksem kuchennym w bardzo dobrym standardzie. Do dyspozycji gości jest bar, restauracja, ale również basen, 3 różne sauny, oraz centrum spa z masażami.

Dojazd

Najszybciej z Polski do Macedonii dostaniemy się samolotem. LOT posiada w swojej ofercie bardzo wygodne połączenie Warszawa Okęcie – Skopje. Ze stolicy Macedonii dzięki autostradzie do Tetova w ok. godzinę bez problemu dostaniemy się do Popovej Sapki. Ze znalezieniem transferu z lotniska bezpośrednio do hotelu na pewno nie będzie problemu.

Koszta

Niestety wyjazd tego typu nie jest tani. Aczkolwiek grupa Szwedów z którą jeździłem, twierdziła, że jazda ratrakiem w Macedonii wychodzi ich podobnie albo nawet trochę taniej niż jazda w którymś ze szwedzkich kurortów narciarskich. Konkretną cenę ciężko podać, ponieważ jest ona uzależniona od ilości dni oraz wielkości grupy. Jeśli jednak bylibyście zainteresowani takim wyjazdem, to przed kolejnym sezonem wypatrujcie informacji na naszym blogu oraz stronie EnjoyBalkans, na której zapewne pojawią się konkretne oferty 😉

Podsumowanie

Wyjazd na Snowcat freeride w Macedonii był świetną przygodą. Zaostrzył on mój apetyt na jazdę w nieco bardziej dzikich górach. Klimat, jaki nam towarzyszył był zupełnie inny niż w jakimkolwiek ośrodku narciarskim. Jest to naprawdę niesamowite uczucie, gdy wysiadasz w środku absolutnie niezagospodarowanych gór. Dookoła Ciebie jest piękna panorama szczytów przekraczających 2500 m n.p.m.. Przed Tobą zjazd, podczas którego zostawiasz swój własny, niepowtarzalny ślad. Owszem mógłbyś również dojść w to miejsce o własnych siłach, ale jednak dzięki wspomaganiu ratrakiem jesteś w stanie skupić się na czerpaniu radości ze zjazdu i to nie jednego, a nawet kilkunastu w ciągu dnia. Profesjonalna obsługa zapewni bezpieczeństwo, a każda linia będzie inna i niepowtarzalna. Zdecydowanie polecam każdemu, kto lubi zboczyć z ubitych stoków i z utartych szlaków!