Psychodietetyk w podróży w warszawskiej restauracji Nesebar

Dziś mała, kulinarna przerwa od podróży po Bałkanach 2012. Jakiś czas temu, poszukując bałkańskich reatauracji w stolicy naszego pięknego kraju, natrafiłam na restaurację Nesebar (która niestety już nie istnieje – stan na 2016 rok).

Nazwa lokalu nawiązuje do bułgarskiej miejscowości (która funkcjonuje pod nazwą Nesebyr) położonej nad Morzem Czarnym, na niewielkim półwyspie połączonym ze stałym lądem wąskim przesmykiem. Nesebyr został założony 3000 lat temu przez Traków, jednak większość budynków, jakie możemy tam podziwiać, pochodzą z XI – XIV wieku. Ci, którzy uwielbiają miasteczka z wąskimi, brukowanymi uliczkami, drewniano – murowane domy, klimatyczne placyki i tawerny oferujące bułgarskie przysmaki, koniecznie powinni wybrać się do Nesebyru, który wpisany jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO

Jednak tym, którym chwilowo fundusze lub obowiązki nie pozwalają na opuszczenie Polski, polecam odwiedzenie warszawskiego Nesebaru (ul. Marszałkowska 4), gdzie możemy posmakować prawdziwej, pysznej i pełnej aromatów kuchni bułgarskiej.

Do Nesebaru trafiłam jakiś czas temu, trochę przez przypadek, a trochę za sprawą szczęścia. Coś kiedyś słyszałam o tej restauracji, aż w końcu nadarzyła się okazja, by przekonać się na własnych kubkach smakowych, czy można w Warszawie posmakować Bałkanów.

Jesienne, późniejsze popołudnie. W wielu restauracjach jest dość tłoczno, lecz w Nesebarze zajętych jest tylko kilka stolików. Wnętrzne nie jest przesadnie ozdobione, lecz to co od razu rzuca mi się w oczy to piękne zdjęcia z Bułgarii. Do tego z głośników sączy się bułgarska muzyka, co jak dla mnie dopełnia klimatu. Zasadniczo, więcej mi do szczęścia nie potrzeba. No dobra, przyszłam tam w końcu zjeść, a nie słuchać muzyki i oglądać zdjęcia.

Menu ma dla mnie istotny plus – zaznaczone dania wege. Prosta rzecz, a jak ułatwia człowiekowi życie . Ja wybieram sirene ze szpinakiem, a mój Padre (z którym wybrałam się do Nesebaru) musakę wegetariańską. Do tego bierzemy po piwku, niestety polskim. Zabrakło mi bułgarskiej Zagorski czy Wichreńska, ale z tego co wiem, raz na jakiś czas można dostać w Nesebarze piw prosto z Bułgarii. My nie mieliśmy tego szczęścia, ale dobre, polskie piwo też nie jest złe.

Na jedzonko nie czekamy zbyt długo. Pierwsze na co zwróciłam uwagę, to sposób podania. Oboje mamy przed sobą kamionkowe naczynia, które ponieważ trzymają ciepło, chronią nasze potrawy przed wystygnięciem. Możemy zatem w spokoju delektować się tymi naprawdę przepysznymi daniami. Ja ropływam się nad smakiem sera sirena, natomiast mój mięsożerny Padre kolejny raz stwierdza, że wegetariańskie jedzenie jest naprawdę wyśmienite. Cóż, w WEGE siła 🙂 Porcje naszych potraw są wystarczające, aby się najeść, ale nie przejść. Zasada jest taka, że od stołu powinno się odejść z nie do końca wypełnionym żołądkiem. Niektórzy twierdzą wręcz, że najlepszy jest stan lekkiego głodu. W Nesebarze nikt nie odejdzie od stołu „w stanie lekkiego głodu”, za to z pewnością będzie czuł się usatysfakcjonowany jakością dań.

Mnie intrygowała jeszcze jedna kwestia – skąd Nesebar bierze bułgarskie sery. Miałam nadzieję, iż posiadają w Warszawie jakieś dojścia do miejsc, w których można dostać te przepyszne sery. Niestety sympatyczna kelnerka z lekka rozwiała moje nadzieje informując, że ser sprowadzany jest bezpośrednio z Bułgarii. Z jednej strony to źle, że w Warszawie nie ma zbytnio szanys na zdobycie sirene, z drugiej, to dobrze, że restauracja dba o autentyczność swoich potraw poprzez korzystanie z lokalnych, bułgarskich produktów.

Generalnie polecam Nesebar wszystkim tym, którzy chcą zjeść dobre, zdrowe, pełne smaków i aromatów jedzenie. Do tego przyjemny klimat, sympatyczna obsługa i dobra lokalizacja. Nesebar z pewnością nie potrzebuje „kuchennych rewolucji” !

Wszystkie zdjęcia zamieszczone w tym artykule pochodzą z oficjalnego facebooka Nesebaru:

https://www.facebook.com/pages/NESEBAR-Restauracja-Bu%C5%82garska/113364528709603?fref=ts