Bałkany na filmowo. Część 1

Jakiś czas temu na blogowym facebooku pojawiła się prośba, aby zebrać w jednym miejscu filmy, których akcja toczy się na Bałkanach lub po prostu jest ściśle związana z tym regionem Europy. Ponieważ wspólnie tworzymy bałkańskie środowisko, postanowiłam w pierwszym wpisie zebrać filmy, które sama oglądałam i z czystym sumieniem mogę polecić. Do Was mam natomiast prośbę, aby w komentarzach zamieszczać Wasz filmowe typy, które zamieszczę w osobnym wpisie.

Powtórnie Narodzony, reżyser Sergio Castellitto

Zarówno o książce, jak i filmie już na blogu wspominałam. Niemniej jednak losy Gemmy i Diega, która wpleciona jest w historię oblężonego Sarajewa, poruszają praktycznie wszystkich i nie pozwalają pozostać wobec nich obojętnym. Sergio Castellitto doskonale dobrał aktorów, a Penelope Cruz jest od pewnego czasu moją ulubioną aktorką. Moim zdaniem jeden z ważniejszych filmów dla osób interesujących się Bałkanami i Sarajewem.

Kraina miodu i krwi, reżyser Angelina Jolie

O filmie tym było swego czasu głośno, głównie ze względu na samą Angelinę, która znana jest z walki o prawa człowieka. Tym razem postanowiła skupić się na ich łamaniu, ukazując co działo się na Bałkanach w latach 90tych. Główna historia skupia się na Danijelu i Ajla, którzy poznają się tuż przed wojną. Jej wybuch rozdziela ich i łączy rok później, kiedy on walczy już po stronie Serbów, a ona jest uwięziona w obozie dla Bośniaków. Choć łączy ich ogromne uczucie, to dzieli ich międzynarodowy, etniczny spór, którego chcąc nie chcąc stali się częścią. Filmowi zarzucano zbędny melodramatyzm, skupianie się głównie na losach kobiet, chaotyczność. Niemniej jednak uważam, że Jolie stworzyła mocny obraz i choć części widzów, w szczególności zza oceanu, przybliżyła, co działo się w tym okresie na Bałkanach.

W pogodni za zbrodniarzem, Richard Shepard

Film, który warto obejrzeć przede wszystkim ze względu na dużą ilość ujęć z Sarajewa i jego okolic. I oczywiście nie traktować go w 100% serio. Film został oparty na autentycznej historii opisanej w magazynie „Esquire” zatytułowanym „What I did on my summer vacation” autorstwa Scotta Andersona, który opisywał swoje potyczki związane z poszukiwaniem i ściganiem zbrodniarza wojennego Ratko Mladicia. Richard Gere oraz Terrence Howard wcielają się w rolę głównych bohaterów (dziennikarzy), którzy postanawiają „gonić za zbrodniarzem” – jeden z pobudek osobistych (Serbowie zabili jego ciężarną ukochaną), drugi z ciekawości oraz z chęci pomocy przyjacielowi. Dodatkowo towarzyszy im młody adept dziennikarstwa, który uczy się fachu w dość ekstremalnych warunkach. Ich początkowa „przygoda” zamienia się w dość niebezpieczną grę z cieniami przeszłości. Filmowi zarzucano gloryfikowanie Amerykanów, zbyt dużą lekkość z podejścia do tematu i nieposzanowanie historii. Z drugiej strony, czy wszystkie filmy opisujący konflikt na Bałkanach muszą być od początku do końca, całkowicie i dogłębnie dołujące?

Mój piękny kraj, reżyser Michaela Kezele

Film rozgrywa się w 1999r. podczas wojny o Kosowo. To właśnie wtedy, podczas nalotów NATO okazało się, że stosowali oni zubożony uran, który u cywilnych mieszkańców mógł wywołać chorobę popromienną. Te smutne i trudne wydarzenia stanowią tło dla uczucia, które rozkwita między owdowiałą Serbką i Albańczykiem, który przez przypadek chroni się w jej domu. To nie jest dynamiczny i szybko rozgrywający się film, jednak na swój sposób jest piękny, mimo że opowiadana w nim historia jest dogłębnie smutna.

Rezolucja 819, reżyser Giacomo Battiato

Głównym bohaterem filmu jest Jacques Calvez – francuski śledczy, który w Srebrenicy wraz z grupą badaczy (wśród których znajduje się sądowa lekarka z Polski – Klasa Górska, grana przez Karolinę Gruszkę) ma odnaleźć i zidentyfikować ciała zamordowanych przez Serbów ludzi. Film ukazuje zarówno pracę zespołu badawczego, jak i opowiada dramatyczne historie tych, którym udało się uciec przed śmiercią z rąk czetników. Momentami mocny, momentami troszkę przydługi.

Miss Sarajevo, Bill Carter

Ten dokument powinien obejrzeć każdy, kto interesuje się Sarajewem i konfliktem na Bałkanach. Nagrywany bezpośrednio w oblężonym mieście, ukazuje losy tamtejszych mieszkańców, którzy próbują zachować resztki normalności w absolutnie nienormalnych okolicznościach oblężenia. Gdy oglądałam go w Sarajewie, na wystawie poświęconej Srebrenicy, praktycznie przez cały czas jego trwania płakałam i jeszcze długo po seansie nie byłam w stanie dojść do siebie. Mocny, prawdziwy, wstrząsający i nie dający o sobie zapomnieć – taki właśnie jest dokument Miss Sarajevo.

Życie jest cudem, Emir Kusturica

Niewątpliwie mam sporo do nadrobienia z twórczości Emira Kusturicy, ale na moje szczęście obejrzałam „Życie jest cudem”. Choć akcja filmu rozgrywa się w trakcie wojny, to reżyser oszczędza nam jej widoku, skupiając się na losach bohaterów. Luka jest Serbem mieszkającym w Bośni, który chce wybudować most łączący jego miejscowość z rodzinnym krajem. Jego żona, utożsamia chyba męskie wyobrażenie o rozhisteryzowanej babie (a w każdym razie ja odniosłam takie wrażenie). Jest byłą diwą operową, które w międzyczasie ucieka z pewnym węgierskim muzykiem. Ich syn marzy o karierze piłkarskiej, zamiast tego zostaje powołany do armii i niestety dość szybko trafia do niewoli. W międzyczasie do domu samotnego Luki trafia muzułmańska zakładniczka, która ma zostać wymieniona na jego syna. Piękna Sabaha zakochuje się w Luce, zresztą ze wzajemnością, co stawia głównego bohatera w patowej sytuacji – wybrać kobietę i szaloną miłość, czy pierworodnego syna. Świat Kusturicy jest specyficzny, z jednej strony realny, a z drugiej kompletnie odrealniony, ale niesamowicie wciągający.

Zapisz